هوش مصنوعی یا Artificial Intelligence چیست
هوش مصنوعی Artificial intelligence یا AI هوشی است که توسط ماشین‌ها ظهور پیدا می‌کند و در مقابل هوش طبیعی انسان‌ها قرار می‌گیرد.
برخی دانشمندان AI را به عنوان شاخه مطالعه بر روی عوامل هوشمند تعریف می‌کنند یا به عبارت دیگر هر سیستمی که محیط خود را درک کرده و کنش‌هایی را انجام می‌دهد که شانسش را برای دستیابی به اهدافش بیشینه می‌سازد.
برخی از منابع شناخته شده از اصطلاح هوش مصنوعی جهت توصیف ماشینی استفاده می‌کنند که عملکردهای شناختی را از روی ذهن انسان‌ها تقلید می‌کند ، همچون یادگیری و حل مسئله ، با این حال این تعریف توسط محققان اصلی در زمینه AI رد شده است.
کاربردهای هوش مصنوعی شامل موتورهای جستجوی پیشرفته که در گوگل ، یوتیوب ، آمازون و نتلفیکس استفاده شده‌اند ، فهم زبان انسان‌ها مثل سیری و الکسا ، خودروهای خودران مثل تسلا ، تصمیم‌گیری خودکار و رقابت در بالاترین سطوح بازی های استراتژیک شطرنج.
هوش مصنوعی در سال ۱۹۵۶ میلادی تبدیل به شاخه‌ای آکادمیک شد و در سال‌های پس از آن چندین جهش را تجربه کرد و مجدد دچار افت شد که به آن زمستان AI می‌گویند.
سپس فناوری‌های جدیدی در پی آن آمده و موفقیت و بودجه‌های تحقیقاتی این حوزه مجدداً احیا شدند. تحقیقات AI پروژه های متفاوتی را از زمان تأسیسش امتحان کرده و آنها را کنار گذاشته است ، پروژه هایی مانند شبیه‌سازی مغز انسان ، مدل‌سازی حل مسئله ، منطق و بانک‌های اطلاعاتی بزرگ و تقلید رفتار جانوران.
در اولین دهه‌های قرن ۲۱ میلادی ، یادگیری ماشینی که شدیداً از آمار ریاضیاتی بهره می‌برد در این حوزه غلبه داشت و این فناوری اثبات کرد که به شدت موفق است و به حل چندین مسئله چالش‌برانگیز در صنعت و فضای آکادمیک کمک نمود.
اصطلاح هوش مصنوعی برای اولین بار توسط جان مک کارتی (پدر ماشین‌های هوشمند) استفاده شد. وی مخترع یکی از زبان‌های برنامه‌نویسی هوش مصنوعی به نام لیسپ lisp است.
با این عنوان می‌توان به هویت رفتارهای هوشمندانه یک ابزار مصنوعی پی برد حال آنکه هوش مصنوعی به عنوان یک اصطلاح عمومی پذیرفته شده که شامل محاسبات هوشمندانه و ترکیبی است.
هوش مصنوعی یا AI همچنین با حوزه‌هایی چون علوم کامپیوتر ، روان‌شناسی ، زبان‌شناسی ، فلسفه و بسیاری از حوزه‌های دیگر مرتبط است.
این شاخه بر این فرض بنا شده‌است که هوش انسانی را می‌توان به دقت توصیف نمود ، به طوری که می‌توان آن را توسط یک ماشین شبیه‌سازی کرد.
آزمون تورینگ و هوش مصنوعی
آزمون تورینگ آزمونی است که توسط آلن تورینگ در سال ۱۹۵۰ در نوشته‌ای به نام محاسبات ماشینی و هوشمندی مطرح شد.
در این آزمون شرایطی فراهم می‌شود که شخصی با ماشینی تعامل برقرار کند و پرسش‌هایی هوشمندانه بپرسد. چنانچه در پایان آزمایش نتواند تشخیص دهد که با انسان یا ماشین در تعامل بوده است ، آزمون با موفقیت انجام شده است.
تاکنون هیچ ماشینی از این آزمون با موفقیت بیرون نیامده است ولی کوشش این آزمون برای تشخیص درستی هوشمندی یک سامانه است که سعی در شبیه‌سازی انسان دارد.
اخبار جعلی و دیپ فیک
مفهومی به نام دیپ فیک Deep fakes به هوش مصنوعی اطلاق می‌شود که قادر هستند چهره و صدای افراد را بازسازی و شبیه‌سازی نمایند.
امروزه تشخیص نسخه‌های تقلبی از نسخه‌های اصلی کار بسیار مشکلی است. این موضوع می‌تواند تهدیدی برای افراد مشهور اعم از هنرمندان ، ورزشکاران و سیاست‌مداران باشد و زندگی حرفه‌ای آنها را دچار خدشه و چالش نماید.
به طور کلی هوش مصنوعی دیپ فیک ، یک فناوری تغییر دهنده محتوا محسوب می‌شود. دیپ فیک چیزی را ارائه می‌دهد که در واقع رخ نداده است.
هوش مصنوعی با پتانسیل و قدرت عظیمی که دارد ، ممکن است منجر به ایجاد ریسک برای موجودیت بشر و در صورتی که خارج از کنترل باشد به تهدیدی بالقوه تبدیل شود.