استارلینک ، مزایا و معایب اینترنت ماهواره‌ای
شرکت اسپیس‌اکس متعلق به ایلان ماسک چندین هزار ماهواره را در قالب پروژه استارلینک به مدار زمین پرتاب کرده است تا بتواند اینترنت ماهواره‌ای را برای کل سطح زمین تامین کند.
ماهواره‌های استارلینک در مدار نزدیکتری نسبت به زمین قرار می‌گیرند تا ارتباط با گیرنده‌های زمینی تا حد امکان سریع شود.
این ماهواره‌ها بخشی از پروژه استارلینک هستند که هدف آن ارائه خدمات اینترنت پرسرعت از فضا به سراسر کره زمین است.
برای پوشش کل سطح کره زمین از طریق مدار پایینی باید تعداد ماهواره‌ها خیلی زیاد باشد به طوری که تصور می‌شود استارلینک از سال ۲۰۱۸ تا به امروز حدود 4۰۰۰ ماهواره را در مدار قرار داده است.
استفاده از این نوع ماهواره‌ها مشکل ارتباط اینترنتی با مکان‌های دور افتاده در بیابان‌ها و کوه‌ها را حل می‌کند البته این نوع اینترنت نیاز به بسیاری از زیرساخت‌ها مانند کابل و دکل برای ارتباط با آن مناطق ندارد.
در مقایسه با خدمات استاندارد اینترنت ، خدمات استارلینک ارزان نیست. این شرکت ماهیانه ۹۹ دلار از مشتریان دریافت می‌کند همچنین آنتن بشقابی (دیش) و دریافت‌گر (رسیور) برای ارتباط با ماهواره‌ها ۵۴۹ دلار قیمت دارد.
این در حالی است که در کشورهای ثروتمند جهان مانند اروپا و آمریکا حدود 80 درصد مردم به اینترنت پرسرعت دسترسی دارند ولی در آسیا و آفریقا این آمار بسیار پایین تر است.
بیشتر کشورهای توسعه یافته در حال حاضر ارتباط اینترنتی خوبی دارند و این چالشی برای پروژه استارلینک است که برای کسب درآمد به بخش کوچکی از بازار متکی است.
استارلینک می‌گوید در ۳۶ کشوری که در حال حاضر تحت پوشش دارد بیشتر در آمریکای شمالی ، اروپا و استرالیا ۴۰۰ هزار مشترک دارد.
استارلینک در سال آینده قصد دارد پوشش خود را در سراسر آفریقا ، آمریکای جنوبی و آسیا که دسترسی به اینترنت در همه جا فراهم نیست گسترش دهد.
قیمت استارلینک ممکن است برای بسیاری از کشورهای واقع در آفریقا و آسیا خیلی بالا باشد اما می‌تواند نقش مهمی در اتصال مدارس و بیمارستان‌ها به اینترنت در مناطق دور افتاده ایفا کند.
البته فقط استارلینک تنها ارائه دهنده اینترنت ماهواره‌ای نیست و رقبایش در عرضه خدمات اینترنتی مثل وان‌وب و وایاست هم هزاران ماهواره را در مدارهای نزدیک به زمین قرار می‌دهند.
این امر مشکل‌ساز خواهد بود و ایمنی ماهواره‌ها در فضا کمتر می‌شود و ماهواره‌ها ممکن است به سفینه‌های دیگر برخورد کنند و قطعاتی از آنها جدا شود که با سرعت زیاد به هر طرف پراکنده شوند.
اخیرا نزدیک بوده است ماهواره‌های استارلینک با ایستگاه فضایی چین تصادف کنند که اگر برخورد صورت می‌گرفت قطعات زیادی از این ماهواره‌ها جدا و در فضا سرگردان می‌شد.
این گونه برخوردها باعث می‌شود در آینده مدارهای نزدیک به زمین را غیرقابل استفاده کند و ممکن است نتوانیم از مدارهای پایین به مدارهای بالاتر برویم که ماهواره‌های ناوبری و مخابراتی در آن قرار دارند.
ماهواره‌های استارلینک مشکلاتی را هم برای اخترشناسان ایجاد می‌کنند که هنگام طلوع و غروب خورشید این ماهواره‌ها ممکن است با چشم غیرمسلح دیده شوند زیرا نور خورشید از روی بدنه آنها منعکس می‌شود.
این انعکاس نور در تصاویر تلسکوپی ردی بجا می‌گذارد و تصویر ستارگان و سیارات را تار می‌کند. اخترشناسان از ابتدا این مشکلات را بیان کردند و جزو اولین کسانی بودند که به این نوع پروژه‌ها اعتراض کردند.