اینترنت چیست و تفاوت اینترنت با اینترانت

اینترنت Internet با توسعه صنعت الکترونیک و پیشرفت ترانزیستورها در سال 1950 آغاز شد و مفاهیم اولیه شبکه اینترنت در آزمایشگاه علوم کامپیوتر واقع در ایالات متحده آمریکا شکل گرفت.

وزارت دفاع آمریکا در اوایل سال ۱۹۶۰ پروژه‌ای به نام آرپانت را شروع کرد که اولین پیام از طریق آزمایشگاه علوم کامپیوتر در دانشگاه کالیفرنیا (UCLA) به گره دوم در مؤسسه تحقیقات استنفورد (SRI) از طریق آرپانت در سال ۱۹۶۹ ارسال شد.

در ۲۹ اکتبر سال ۱۹۶۹ اولین پیام بین رایانه‌ای ارسال شد و در آن روز یکی از دانشجویان دانشگاه UCLA تلاش کرد کلمه login را با استفاده از شبکه به رایانه‌ای دیگر در مرکز تحقیقات دانشگاه استنفورد ارسال کند.

آرپانت (ARPANET) مخفف سازمان پروژه‌های تحقیقاتی پیشرفته شبکه یا Advanced Research Projects Agency Network است و اولین شبکه سوئیچینگ بسته‌های اطلاعات در دنیا بود و پس از مدتی تبدیل به اینترنت جهانی شد.

بودجه مالی این شبکه در ابتدا توسط وزارت دفاع ایالات متحده آمریکا تأمین می‌شد که از این پروژه در دانشگاه‌ها و آزمایشگاه‌های تحقیقاتی در ایالات متحده آمریکا استفاده شود.

سوئیچینگ بسته‌های اطلاعات در آرپانت بر اساس طرحی از دانشمند بریتانیایی دونالد دیویس و لارنس رابرت از آزمایشگاه لینکلن بود.

این شبکه یکی از اولین شبکه‌های ارتباطی بر اساس ارسال و دریافت بسته یا همان Packet بود و از پروتکل TCP/IP استفاده می‌کرد که فناوری استفاده‌ شده در این شبکه از پایه‌های اصلی اینترنت بودند.

گسترش شبکه اینترنت زمانی اتفاق افتاد که CSNET نیز توسط بنیاد ملی علوم آمریکا ساخته و به آن متصل شد و در سال‌های بعد استانداردها و پروتکل‌های اینترنت به مرور تدوین شدند و در نهایت در سال ۱۹۹۰ شبکه آرپانت تعطیل شد.

اینترنت را می‌توان سامانه جهانی متشکل از شبکه‌های رایانه‌ای به هم پیوسته نامید که از پروتکل TCP/IP برای ارتباط با یکدیگر استفاده می‌کند.

به عبارت دیگر اینترنت شبکه‌ای است از میلیون‌ها شبکه خصوصی و عمومی در اندازه‌های کوچک تا جهانی و بسیار بزرگ که به هم متصل شده است و در برگیرنده خدمات گسترده‌ای است و برجسته‌ترین آن‌ها شبکه وب جهان گستر(WWW) و ایمیل(Email) است.

مسئولیت طراحی معماری اینترنت مانند تدوین RFCها بر عهده کارگروه ویژه مهندسی اینترنت یا IETF گذاشته شده است. استانداردهای اینترنت چارچوبی را مشخص می‌کنند که شبکه اینترنت را به سامانه لایه‌بندی شده‌ای از پروتکل‌ها تقسیم بندی می‌کند.

کارگروه ویژه مهندسی اینترنت

کارگروه مهندسی اینترنت یا Internet Engineering Task Force که به اختصار IETF گفته می‌شود سازمانی است که استانداردهای اینترنت را ایجاد کرده و بهبود می‌بخشد.

این گروه با کنسرسیوم وب جهان‌شمول موسوم به W3C و سازمان بین‌المللی استانداردسازی موسوم به ISO/IEC همکاری نزدیکی داشته و به طور ویژه بر روی مجموعه پروتکل اینترنت کار می‌کند.

این گروه یک مؤسسه استاندارد باز بوده که هیچ عضویت رسمی یا شرایط عضویتی ندارد. همه شرکت کنندگان و مدیران داوطلب هستند هر چند معمولا کار آن‌ها به وسیله کارفرمایان یا حامیانشان از نظر مالی پشتیبانی می‌شود.

پروتکل های اینترنت

مهم ترین پروتکل اینترنت پروتکل IP است که یک سیستم آدرس‌دهی برای رایانه‌های متصل به اینترنت را فراهم می‌آورد. IP نسخه ۴ یا همان IPv۴ نسخه ابتدایی بود که در نسل اول اینترنت امروزی بکار گرفته شد و هنوز هم کاربرد عمده دارد.

IPv۶ با IPv۴ کنش پذیر نیست و در واقع نسخه‌ای موازی از اینترنت ایجاد می‌کند که در دسترس نرم‌افزارهای سازگار با IPv۴ نمی‌باشد.

این بدین معنی است که اکثر سیستم عامل‌های مدرن امروزی به گونه‌ای تغییر داده شده‌اند که از هر دو نسخه پروتکل IP پشتیبانی کنند اما زیر ساختهای شبکه اینترنت در برخی کشورها هنوز از این قابلیت پشتیبانی کامل نمی‌کنند.

پروتکل TCP یا Transmission Control Protocol انتقال داده را با دقت و امنیت بالا انجام می‌دهد در حالی که ویژگی پروتکل UDP انتقال سریع اطلاعات بدون در نظر گرفتن مسائل امنیتی برای انتقال داده است. برای برقراری یک ارتباط به وسیله اینترنت از دو پروتکل TCP و UDP استفاده می‌شود.

پروتکل UDP یا User Datagram Protocol یکی دیگر از اجزاء اصلی اینترنت است و رایانه‌ها با استفاده از UDP قادر به ارسال بسته داده می‌باشند. UDP بر خلاف TCP با انتشار بسته در کل شبکه محلی و ارسال بدون وقفه بسته به بخشی دیگر از شبکه سازگاری کامل دارد.

پروتکل انتقال ابرمتن HTTP یا Hypertext Transfer Protocol یک پروتکل پرکاربرد در مجموعه اینترنت برای سامانه‌های توزیع‌شده و ابر رسانه است.

HTTP/3 آخرین نسخه از این پروتکل است که در سال ۲۰۲۲ میلادی منتشر شده و تا کنون در حدود %۲۵ از وبسایت‌ها به کار رفته است.

تفاوت اینترنت با اینترانت چیست

اینترانت یا Intranet شبکه‌ای داخلی با تملک سازمانی یا خصوصی است که از پروتکل‌های مرتبط با اینترنت و به ویژه تکنولوژی وب جهان گستر برای سازماندهی شبکه استفاده می‌کند.

برای مثال می‌توان از پروتکل‌های TCP/IP و HTTP نام برد. در حقیقت اینترانت مقیاس بسیار کوچکی از کل اینترنت است ولی خصوصی ایجاد شده و بر خلاف اینترنت شبکه آزادی نیست.

اینترانت شبکه‌ای رایانه‌ای است که تمام خدمات اینترنت از جمله پست الکترونیکی ، وب جهان‌گستر ، انتقال فایل (FTP) و… را در شبکه‌ای اختصاصی برای استفاده‌کنندگان مشخص آن شبکه ارائه می‌دهد و لزوما به اینترنت متصل نیست.

این شبکه یک سازمان را به هم متصل می‌کند. برای نمونه بانک ملی برای متصل کردن هم بانک‌های ملی در سراسر کشور از اینترانت استفاده می‌کند.

ورود به این شبکه برای عموم آزاد نیست زیرا امنیت آن به خطر می‌افتد و تنها با پسورد تعیین شده خودشان می‌توانند وارد شوند و آن مقدار از اطلاعات که صلاح می‌دانند در شبک اینترانت قرار می‌دهند تا عموم مردم از آن‌ها استفاده کنند.

ولی اینترنت شبکه جهانی است و شما از هر کجا می‌توانید با وارد کردن آدرس وارد هر سایتی شوید و داده‌ها در اختیار همه دنیا قرار می‌گیرند و در آینده‌ای نزدیک می‌توان به صورت اینترنت ماهواره‌ای توسط استارلینک از آن استفاده کرد.

هدف اصلی از نصب اینترانت جلوگیری از به اشتراک گذاشتن اطلاعات است زیرا حفاظت از منابع اطلاعاتی نقش عمده‌ای در این نوع از شبکه دارد.

منبع : wikipedia